İtalyan romancı, öykü yazarı ve şair Edmondo De Amicis Osmanlı dönemindeki Türk kadını portresini ve onun toplumdaki konumunu şöyle anlatıyor:
"Türk kadını, bir eş ve bir anne olarak Avrupalı kız kardeşlerinden hiçbir şeklide aşağı kalmaz; tam aksine, alt sınıfta bile, yiğit ve mert Türk erkeği ona öyle bir konum temin eder ki, buna Hristiyan Avrupa'da ancak gerçek aristokrasinin imtiyazlı kadınları sahiptir. Genel olarak şövalyelere mahsus bir nezaketle saygı gösterilir. Hiçbir erkek bir kadına el kaldırmaz; hiçbir asker bir isyan esnasında bile, en arlanmaz bozgunculardan dahi olsa halktan bir kadına el sürmek yüzsüzlüğünü göstermez.
Koca, karısına merasimle dolu bir çeşit dostlukla muamele eder. Hatta bir bakıma Türk kadını Avrupalı kadından daha hürdür. O, asla bizdeki kadınları her köşede bekleyen tacizlere maruz kalmaz. Evet hakikaten! Türk kadınları hürdür; Bu aşikâr bir hakikattir ve kim onların "esaret"inden bahsederse kendisiyle açıkça alay edilmeyi hakeder. Ve son olarak, hiçbir erkek karısını kendisine bakması için çalıştırma cüretini göstermez."